Opuchlizna, to bardzo częste następstwo różnego typu urazów. Występuje często jako powikłanie po ukąszeniach owadów, po różnych urazach stawowych, stłuczeniach. Trafia się również ciężarnym, jako dolegliwość w czasie ciąży. Lista problemów związanych z występowaniem opuchlizny jest naprawdę długa. Na całe szczęście są pewne uniwersalne sposoby, które pomagają zwalczyć opuchliznę, praktycznie niezależnie od źródła jej występowania. Jako że i kobiety i mężczyźni czytający mojego bloga miewają czasem problem z opuchlizną, to postanowiłem przygotować ten artykuł, w którym przedstawiam Ci kilka sprawdzonych, skutecznych i domowych sposobów na walkę z opuchlizną. Zachęcam do lektury! Czym jest opuchlizna?Przyczyny pojawienia się opuchliznyOkłady z octu np. na opuchniętą nogęAltacet – pomaga na opuchliznęLodowe kompresy – też pomagająNie gardź kapustą!Co na opuchliznę w ciąży?Nie przechodzi? Idź do lekarza! Czym jest opuchlizna? Może to głupie, ale niekoniecznie każdy musi wiedzieć czym jest opuchlizna i z czego można ona wynikać. Posilając się definicją zamieszczoną na wikipedii mogę Ci powiedzieć, że opuchlizna jest to gromadzenie się płynu w przestrzeni pozakomórkowej i w jamach ciała. W efekcie tego zatrzymania płynu dochodzi do napuchnięcia danej przestrzeni ciała. To naukowe tere fere nie zmienia tego, że opuchlizna może pojawić się nie tylko od nadwyrężenia stawu, nie tylko wtedy, gdy jest się w ciąży, ale też po ugryzieniu komara. I każdy z nasz jakoś z tą opuchlizną próbuje sobie radzić. Zanim jednak się za to weźmie powinno się ustalić przyczynę opuchlizny. Przyczyny pojawienia się opuchlizny Jak już wspomniałem opuchlizna może pojawić się z wielu różnych powodów. Mogą być nimi: zatrzymanie wody w organizmie zwiększenie ciśnienia wewnątrz naczyń długotrwałe pozostawanie w pozycji stojącej, wtedy puchną stopy i łydki ciąża, w ciąży puchną nogi stłuczenie złamanie skręcenie ukoszenie nieprawidłowości w hormonach różne poważne choroby Zanim weźmiesz się za domowe usuwanie opuchlizny ustal więc, że występuje ona u Ciebie z powodu, który da się w domu usunąć. Jeśli jest inaczej, to koniecznie skontaktuj się z lekarzem. Okłady z octu np. na opuchniętą nogę Pierwszy sposób to domowe okłady z octu na opuchliznę np. nogi. Ocet właśnie, jest składnikiem, który mimo swojego niezbyt przyjemnego zapachu, może nam uczynić wiele dobrego. Związki octowe, pomagają na szybkie zredukowanie opuchnięcia, w szczególności przy urazach nóg oraz stłuczeniach. Jeśli chcesz usunąć opuchliznę palca przy pomocy okładu z octu to przygotuj sobie jakąś szmatkę, którą namoczysz w occie, ewentualnie możesz namoczyć watę. Następnie nawilżony octem materiał przyłóż do opuchlizny i zawiń bandażem. Dla wzmocnienia efektu nawilżony materiał możesz jeszcze owinąć folią, aby ocet nie wchłaniał się w bandaż, a w Twoją opuchniętą część ciała. Jeżeli nie chcesz stosować tradycyjnego octu, idealnym środkiem na walkę z opuchlizną, jest Altacet. Altacet – pomaga na opuchliznę Środek ten, występuje na rynku w dwóch wariantach – forma sypka, do rozpuszczenia w wodzie, w której potem namaczamy bandaże lub inne elementy, służące do zrobienia okładu. Poza tym, Altacet występuje również w formie żelu, dzięki czemu można szybko i łatwo zaaplikować go na skórę. Wówczas, nie jest konieczne robienie okładu, a działanie usuwające opuchliznę po urazach jest zauważalne już po godzinie lub dwóch, od momentu zastosowania. W mojej opinii zdecydowanie bardziej skuteczna jest pierwsza – bardziej tradycyjna metoda, jednak z uwagi na wygodę korzystania z maści coraz więcej osób decyduje się na korzystanie z tej drugiej opcji. Lodowe kompresy – też pomagają Warto też zaufać starej prostej metodzie, odnośnie okładów. Nie od dzisiaj wiadomo, że intensywne chłodzenie pozwala na skuteczne zredukowanie opuchlizny. W związku z tym, warto czasem sięgnąć po zwykłe, proste kompresy z lodem. Wystarczy po prostu wziąć trochę kostek lodu, zawinąć je w bandaż czy jakąś czystą szmatkę, a następnie obłożyć opuchniętą nogę lub inne miejsce, na którym pojawiła się opuchlizna. Początkowo, kontakt spuchniętego miejsca z zimnem nie będzie przyjemny, jednak zazwyczaj organizm bardzo szybko adaptuje się i potem nie ma już problemu z odczuwaniem dyskomfortu. Nie gardź kapustą! Może wyda Ci się to śmieszne i nieprawdopodobne, ale na opuchliznę bardzo dobrze działają okłady z kapusty. Jak je przygotować? To proste, bierzesz kapustę i urywasz z niej liście. Dla wzmocnienia efektu możesz je delikatnie rozbić, na przykład pięścią albo tłuczkiem do mięsa, ale pamiętaj – DELITKATNIE. Następnie przygotowane odpowiednio liście kapusty układasz na opuchniętym miejscu i obandażowujesz je. Uwierz, to działa, a potwierdzić może to chociażby Twoja babcia! Ja potwierdzam :D. Co na opuchliznę w ciąży? Niestety walka z opuchlizną w czasie ciąży nie jest tak łatwa jak w przypadku stłuczeń. Tak się pięknie składa, że to zupełnie naturalne, że w czasie ciąży w organizmie zatrzymuje się nadmierna ilość wody. Tak ma być i to zupełnie naturalne, że w ciąży pojawia się opuchlizna, zwłaszcza w nogach. Tutaj niestety nie mogę podać Ci magicznych metod na to, jak się jej pozbyć, ba podać nie może Ci iż żaden inny bloger parentingowy. Mogę Ci jedynie zasugerować, że najlepszym rozwiązaniem jest tutaj profilaktyka, dzięki której zminimalizuje się ryzyko pojawienia się nadmiernej opuchlizny. Aby opuchlizna w ciąży była jak najmniej uciążliwa, to ciężarna powinna unikać: długiego chodzenia i stania, zakładania nogę na nogę, noszenia butów na obcasie, chodzenia w zbyt ciasnych butach, noszenia obcisłych ubrań, gorących kąpieli, Nie przechodzi? Idź do lekarza! Jeżeli opuchlizna mimo stosowania powyższych metod nie ustępuje, należy niezwłocznie udać się do lekarza, który zdecyduje o dalszym postępowaniu. Konieczne może być podanie zastrzyków albo leków w innej formie, a czasem nawet prześwietlenie i bardziej kompleksowy proces diagnostyczny. Pamiętaj, zdrowie masz jedno i musisz o nie należycie dbać! Zignorowana dolegliwość może odezwać się w przyszłości, także zadbaj o to, aby do tego nie dopuścić. A może znasz inne sposoby na walkę z opuchlizną np. po operacji? Może zechcesz podzielić się nimi w komentarzach?
Operacja kolana pomaga zmniejszyć ból lub nawet całkowicie zlikwidować dolegliwości jakie towarzyszą zwyrodnieniu. Nieodłącznym elementem po przebytej operacji kolana u pacjenta jest jednak okres rekonwalescencji. Ważne jest, aby pacjent stosował się do zaleceń lekarskich po przebytej endoprotezie kolana oraz rozpoczął rehabilitację.Endoproteza kolana – rehabilitacja, wskazania i powikłaniaDecyzja o operacji niejednokrotnie stanowi ostateczność dla pacjenta. Większość interwencji chirurgicznych pozwala na pełne rozwiązanie problemu. Ale okres pooperacyjny stanowi mniejsze bądź większe wyzwanie dla pacjenta w trakcie powrotu do pełnej aktywności. Wówczas znaczącą rolę odgrywa fizjoterapia, która jak w przypadku zabiegu endoprotezoplastyki stawu kolanowego umożliwia odpowiednie odtworzenie utraconych możliwości funkcjonalnych. Endoproteza kolana – przekonaj się jakie są wskazania do wszczepienia endoprotezy, jakie są rodzaje implantów oraz poznaj zasady pooperacyjnej jest endoproteza kolana?Endoproteza kolana jest implantem przygotowanym z przyjaznych dla organizmów biomateriałów (odpowiednio zaprojektowane tworzywa plastikowe i metalowe). Można go określić mianem częściowego lub całkowitego zastąpienia uszkodzonych bądź całkowicie zniszczonych elementów stawu kolanowego. Proteza zostaje wszczepiona na drodze zabiegu chirurgicznego, który określa się mianem endoprotezoplastyki. Wprowadzenie implantu ma na celu wypełnienie brakujących ubytków w budowie strukturalnej stawu kolanowego, przywrócenie jego prawidłowego stopnia funkcjonalności oraz zadbanie o właściwy poziom stabilizacji podczas ruchu i w spoczynku. Istnieje wiele wskazań do wykorzystania korzyści płynących ze stosowania endoprotez. Zwłaszcza gdy mowa o tak złożonym i istotnym wygląda zabieg endoprotezoplastyki?Operacja polegająca na wszczepieniu implantu do stawu kolanowego zwykle trwa około 2 godzin i odbywa się pod ogólnym lub rdzeniowym znieczuleniem. Dzięki temu cały zabieg przebiega bezboleśnie dla pacjenta. Kolano zostaje otworzone od części przedniej, a (mniej lub bardziej) zmienione patologicznie elementy strukturalne zostają usunięte. W pierwszym etapie zabiegu endoprotezoplastyki wykorzystuje się staw próbny, który pozwala na określenie możliwości ruchowych operowanego kolana, a także wprowadzenie ewentualnych poprawek przed zakończeniem operacji. Po dobraniu odpowiedniego rozmiaru i uzyskaniu właściwej mobilności w stawie kolanowym następuje zamocowanie ostatecznej wersji implantu. Po zaprotezowaniu kolana wprowadzane są dreny, które pozwolą odprowadzić nadmiar krwi i ograniczyć ryzyko rozwoju stanu zapalnego. Staw po operacji zostaje zaszyty, a pacjent jak najszybciej rozpoczyna proces po endoprotezoplastyce kolanaZabieg wszczepienia implantu do stawu kolanowego wiąże się z ryzykiem rozwoju pewnych powikłań, które mogą w mniejszym bądź większym stopniu wydłużyć proces regeneracji ustroju po operacji oraz wpłynąć na efektywność procesu odbudowy utraconych możliwości ruchowych. Do najczęstszych powikłań i niepożądanych następstw po wprowadzeniu endoprotezy kolana zalicza się bądź większe dolegliwości bólowe w miejscu zabiegowych i rozwój opuchlizny w obrębie endoprotezy stawu kolanowego,obluzowanie lub zwichnięcie endoprotezy,problemy o charakterze krążeniowym np. zakrzepica żył głębokich, uszkodzenia naczyń krwionośnych, zatorowość płucna,blizna pooperacyjna na skórze, która może wpłynąć na ograniczenie mobilności i elastyczności struktur stawowych,współtowarzyszące uszkodzenie innych elementów stawu kolanowegoniepożądane reakcje alergiczne organizmu na części tworzące endoprotezę lub składniki środka endoprotez stawu kolanowegoMnogość przypadków w jakich ma zastosowanie endoproteza kolana wymaga dużej różnorodności w zakresie zaopatrzenia pacjentów. Obecnie wyróżnia się trzy podstawowe kryteria podziału implantów:1. Zakres zmian patologicznych/wymiany stawu:Endoproteza całkowita (totalna) – wymiana całej powierzchni stawowej kości udowej, piszczelowej i rzepkiEndoproteza częściowa (jednoprzedziałowa) – wymiana najmocniej uszkodzonej powierzchni stawowej po jednej ze stron stawu kolanowego2. Sposób mocowania protezy:Endoproteza bezcementowa – mocowanie bezpośrednio w kościEndoproteza cementowa – mocowanie pośrednio w kości za pomocą cementu kostnegoEndoproteza hybrydowa – jeden z elementów mocowany jest bezpośrednio w kości, a drugi przy wykorzystaniu cementu kostnego3. Stopień wiązania elementu piszczelowo-udowego:Implanty niezwiązaneImplanty półzwiązaneImplanty zawiasoweEndoproteza kolana – wskazania do zabieguW jakich sytuacjach należy zdecydować się na endoprotezoplastykę stawu kolanowego? Przede wszystkim, gdy dotychczasowe leczenie zachowawcze nie przynosi pożądanych efektów, a proces zwyrodnieniowy ulega postępowi i powoduje dalsze szkody dla organizmu. Przed wszczepieniem endoprotezy warto w pierwszej kolejności pomyśleć o zabiegu artroskopowym. Jest to zabieg, który w niezbyt obciążający sposób może doprowadzić do naprawy uszkodzonych chrząstek stawowych lub łąkotek kolana. W bardziej zaawansowanych przypadkach, gdy ból i ograniczenie ruchomości upośledzają codzienne funkcjonowanie pacjenta, decyzja o chirurgicznej wymianie nieprawidłowo działających struktur i zastąpienie ich nowymi elementami stanowi niejednokrotnie najlepsze wyjście dla pacjenta i jedyny sposób na przywrócenie pełnej po endoprotezoplastyce stawu kolanowegoPo wszczepieniu endoprotezy w staw kolanowy rozpoczyna się proces rehabilitacji. Początkowo jest to fizjoterapia ambulatoryjna, która jest realizowana przy użyciu automatycznych szyn CPM i ćwiczeń biernych. Proste aktywności pozwalają na wstępne przygotowanie operowanego stawu kolanowego na dalszą rehabilitację. Zdaniem specjalistów taka rehabilitacja trwa średnio około 3 miesięce do uzyskania pełnego i wyjściowego poziomu rehabilitacja pooperacyjna jest ukierunkowana na odbudowę siły mięśniowej i mobilności struktur, które są bezpośrednio związane z funkcjonalnością kolana. Ćwiczenia w początkowym etapie należy ukierunkować na mięśnie dwu- i czworogłowego uda, które powinny być realizowane w pozycjach odciążających operowany staw (np. leżenie i siedzenie). W kolejnym etapie terapeuci rozpoczynają z pacjentem pierwsze treningi chodu wraz z wchodzeniem i schodzeniem po schodach. Często zaleca się wprowadzenie ćwiczeń sensomotorycznych czy dodatkowych technik terapeutycznych (np. suche igłowanie), które wspomagają odbudowę czucia powierzchownego i głębokiego obszaru zabiegowego, a co za tym idzie szybszą odnowę prawidłowej funkcji biegiem czasu fizjoterapeuci zaczynają zwiększać poziom trudności i złożoności realizowanych ćwiczeń. Ćwiczenia mogą być stopniowo wykonywane w pozycjach stojących (pozwalając na równoczesny trening obciążenia operowanego stawu kolanowego). Trening chodu zostaje z czasem uzupełniony o jazdę na rowerku stacjonarnym. Przez cały proces rehabilitacji należy zapobiegać przed rozwojem niepożądanych powikłań, zwłaszcza obrzęku i silnych dolegliwości powyższy problem dotyczy także Ciebie, skontaktuj się z nami telefonicznie pod numerem 12 342 81 80 bądź wyślij e-maila na adres info@ Centrum rehabilitacji i terapii Open Medical tworzą wysoko wyspecjalizowani lekarze, którzy nie tylko posiadają ogromną wiedzę i lata doświadczenia, a także dbają o ciepłą atmosferę. Dołącz do grona zadowolonych pacjentów Open Medical i zacznij żyć pełnią życia!
Objawy wody w kolanie. Dominującym objawem wody w kolanie jest widoczny obrzęk stawu kolanowego oraz zwiększenie jego obwodu. Charakterystycznymi objawami wody w kolanie są ponadto: ból stawu kolanowego nasilający się podczas wykonania ruchu i obciążenia kończyny; sztywność kolana i trudności w poruszaniu się; szczególne
Wiele osób rozważających rozpoczęcie przygody z końmi zastanawia się, czy jazda konna jest niebezpieczna. Według Wikipedii jazda konna rzeczywiście zaliczana jest do sportów o podwyższonym ryzyku. Ale w tej samej grupie sportów znajduje się też narciarstwo, łyżwiarstwo, wszystkie sporty walki i wiele innych dyscyplin, które z zapałem uprawiamy my dorośli i nasze dzieci. W przypadku jazdy konnej mamy do czynienia z dużym zwierzęciem o płochliwej naturze, ale warto pamiętać, że koń z natury nie jest agresywny, a obcowanie z nim daje niebywałą dawkę pozytywnego ładunku. O tym, czego możesz doświadczyć ucząc się jazdy konnej napiszę w kolejnym odcinku, bo to temat rzeka, a dziś skupmy się na bezpieczeństwie. Warto więc poznać bliżej zasady bezpiecznych zachowań zarówno w stajni, podczas pielęgnacji konia jak i podczas konna jest jedną z najbardziej barwnych form uprawiania sportu i rekreacji, ale poza romantycznym aspektem tego zagadnienia, jest to jeden z najbardziej niebezpiecznych sportów. Dlatego, jeśli jeździectwo ma być przyjemne, musi być bezpieczne, to znaczy, że muszą być zachowane określone zasady bezpieczeństwa, które tak na prawdę nie dają 100% gwarancji nieprzyjemnego zdarzenia, ale pozwalają je zminimalizować. O bezpieczeństwo podczas jazdy konnej zapytałam eksperta. Jerzy Rubersz z wykształcenia historyk, o koniach wie prawie wszystko, choć jak sam skromnie mówi, wciąż się uczy i doszkala. W siodle od ponad 40 lat, ma bogate doświadczenia jako instruktor i trener, a także specjalista kaskader na planach filmowych takich produkcji jak Ogniem i mieczem, Racławice, Zamach Stanu, Kanclerz, Ferdydurke, Austeria, Kronika wypadków miłosnych, Srebrzysty lis Felicji co mi powiedział:Porządny trening powinien rozpocząć się w stajni, od wyczyszczenia, a następnie osiodłania konia w celu przygotowania go do jazdy. Ważne, by początkowo, jeśli nie czujemy się na siłach lub mamy wątpliwości, dobrze jest poprosić doświadczonego jeźdźca lub instruktora o pomoc. Wejście do boksu, wyprowadzenie z boksu i czyszczenie zawsze sprawia u początkujących jeźdźców dylemat niepewności, który konie wyczuwają. Są zwierzętami płochliwymi, mocno zhierarchizowanymi, niedecyzyjnymi, dlatego czują się pewnie w obecności osób spokojnych, ale zdecydowanych. Każde działanie jeźdźca powinno być zawsze przemyślane w taki sposób, aby nie narazić siebie i innych osób na niebezpieczeństwo. Zanim cokolwiek zrobisz dwa razy kontakt – wchodząc do konia musimy go o tym poinformować, poprzez wypowiedzenie jego imienia i użycie słowa PRZEJDŹ, NASTĄP. Chociaż konie nie rozumieją tego słowa, to jednak kojarzą intonację, której jest podporządkowane odpowiedni ruch, umożliwiający wejście jeźdźca do boksu konia. Wchodząc do boksu konia, wchodzimy wtedy, gdy koń ustawi się do nas frontem, nie zadem. Wchodzimy wtedy, gdy koń zainteresuje się nami, a nie z zaskoczenia, ponieważ w tym momencie koń może być np. podczas popołudniowej drzemki i wejście może spowodować nagłą, niespodziewaną reakcję. Pamiętajmy o tym, że nie można wyprzedzać ruchu i zachowania konia. Należy poczekać na akceptację konia. Boks, to jest jego mieszkanie, do którego możemy wchodzić po pielęgnacyjne – jeśli są warunki, to zabiegi pielęgnacyjne powinniśmy wykonywać poza boksem, w miejscu specjalnie do tego przygotowanym umożliwiające uwiązanie konia. W dużych stajniach jest to korytarz, przy stajniach angielskich jest to miejsce wyznaczone z uwiązem. Podczas czyszczenia, sytuacją niebezpieczną jest czyszczenie kopyt. Konie przyzwyczajone do takich zabiegów pielęgnacyjnych stoją, są cierpliwe i nie sprawiają problemów. Podnosimy najpierw nogę lewą przednią, lewą tylną, prawą tylną i prawą za zadem – większość koni jest przyzwyczajona do przechodzenia za zadem. Pamiętajmy o tym, że przechodzimy blisko zadu, plecami do zadu, spokojnym, zdecydowanym ruchem, nigdy z zaskoczenia, tak by koń wiedział, że się tam bezpieczeństwa podczas treningu na haliW okresie zimowym, kiedy większość placów do jazdy konnej jest pozamykane, uprawianie jeździectwa koncentruje się w halach. Są one różnej wielkości (20×40 do 20×80). Bez względu na wielkość hali, uczestnicy jazdy są zobowiązani zapoznać się z zasadami BHP uprawiania jeździectwa w szczególnych warunkach, a przede wszystkim należy pamiętać o tym, aby zachować zdrowy rozsądek i umiejętność przewidywania sytuacji niebezpiecznych, na które człowiek nie zawsze ma na ujeżdżalnię – przy wchodzeniu na ujeżdżalnię powinno się zasygnalizować swoją obecność zwrotem UWAGA i poczekać na odzew MOŻNA, ponieważ w takiej sytuacji unikamy gwałtownego, niespodziewanego wejścia, które może spowodować spłoszenie się koni i stworzenie sytuacji niebezpiecznych dla innych uczestników się na ujeżdżalni – w momencie, kiedy na ujeżdżalni znajduje się kilku trenerów, należy przyjąć ogólne zasady poruszania się na ujeżdżalni, czyli: mijanie się lewą ręką, szczególne baczenie na jeźdźców początkujących, uprzedzanie wykonywanych figur lub zaplanowanych skoków, poruszanie się przy większej ilości jeźdźców w jednym kierunku. Warto też pamiętać o zwykłej uprzejmości i nieutrudnianiu jazdy innym uczestnikom obecnym na krytej ujeżdżalni. Warto pamiętać, że jeździec jadący wyższym chodem zawsze ma pierwszeństwo. Dobre widziane jest poinformowanie innych uczestników o zamiarze galopowania, skakania lub wykonywanych figurach strójKażdy kto chce uprawiać jeździectwo powinien posiadać odpowiedni strój. Poszczególne elementy stroju jeździeckiego są nie tylko stylowym dodatkiem, ale przede wszystkim podnoszą bezpieczeństwo podczas uprawiania tego pięknego – jest najważniejszym akcesorium, bez którego nie powinniśmy rozpoczynać nauki jazdy konnej. Chroni głowę jeźdźca, zabezpiecza najdelikatniejsze części głowy przed skutkami uderzenia. Dobry kask powinien być wyposażony w odpowiedni system wentylacyjny, odprowadzający na zewnątrz nadmiar ciepła, a także mieć możliwość dopasowania poprzez odpowiednie wkłady. Dobry kask to nie fanaberia, ale absolutny – zabezpieczające kostkę i staw skokowy. Koniecznie z antypoślizgową podeszwą. Możesz zdecydować się na zestaw złożony ze sztybletów i nakładane czapsy lub wybrać ochronna – chroni kręgosłup. Jest niezbędna przy nauczaniu dzieci oraz młodzieży, oraz osób dorosłych i starszych, bez względu na wiek. Powinna być dobrze dopasowana, łatwa do zakładania i zdejmowania i wyposażona w system – na codzienne treningi doskonale sprawdzają się elastyczne dopasowane leginsy jeździeckie z szerokim paskiem podtrzymującym i ze wzmocnieniami w okolicach kolan poprawiającą – chronią dłonie przed otarciami i poprawiają przyczepność. Powinny być wykonane z wytrzymałego materiału, być dobrze dopasowane i łatwe w WYBÓR czapsy Busse czaprak Eskadronrękawiczki RSLkurtka Pikeurkask: Shadowmatt – Samshieldkamizelka ochronna Daineselegginsy Kingslandskarpety Pikeurowijki polarowe Eskadron Zdjęcia: niezastąpiony Kacper Budziłowski, czyli Aparaty Dwa Wpis powstał we współpracy ze sklepem jeździeckim Equishop
Padaczka jest chorobą wieloczynnikową, o różnej etiologii. Charakteryzuje się występowaniem napadów padaczkowych, które są odzwierciedleniem zaburzeń czynności mózgu. Wyróżnia się wiele przyczyn występowania napadów padaczkowych, a także różne manifestacje kliniczne. Ze względu na tak złożoną strukturę choroby leczenie
Wydawałoby się, że kolana zaczynają szwankować tylko z powodu wieku, ale czy rzeczywiście tak jest? No właśnie nie! Tylko za ok. 40% zwyrodnień odpowiedzialny jest Twój PESEL, a pozostałe 60% jest wynikiem Twojego stylu życia. Co możesz zrobić, żeby naprawić o swoje kolana? Czy operacja jest jedynym sposobem leczenia?Ciężka fizyczna praca, sporty wyczynowe, nadwaga spowodowana złą dietą - taki styl życia może prowadzić do zwyrodnienia kolana. Najgorsze jest to, że choroba rozwija się podstępnie. Daje początkowo niecharakterystyczne objawy, takie jak: trzeszczenie, opuchlizna, ograniczenie ruchomości. Bagatelizujesz je, przez co do lekarza trafiasz, kiedy jest już zbyt późno. Czym jest zwyrodnienie kolana?Jak inne zwyrodnienia stawów, jest ono przede wszystkim wynikiem zaburzenia jakości chrząstki stawowej, która pokrywa powierzchnię kości i odpowiedzialna jest za amortyzację i prawidłową ruchomość stawu. W wyniku jej zużywania dochodzi do zwiększenia tarcia w stawie i nasilonej ścieralności oraz zmiany składu płynu maziowego. Prowadzi to do zaburzenia ruchomości stawu, sztywności, obrzęku i sprzyja rozwojowi zwyrodnienia kolana?Urazy - zarówno te niewielkie, jak i te poważniejsze, które mogą prowadzić do uszkodzenia chrząstki, więzadeł, czy łękotki. Szczególnie niebezpieczne są wtedy, kiedy są niedoleczone, ponieważ staw cały czas nie pracuj jak ogólnoustrojowe - tutaj przede wszystkim należy wymienić choroby reumatyczne oraz choroby zakaźne - głównie borelioza i chlamydioza, które prowadzą do rozwoju stanu zapalnego w mazi i otyłość - spowodowana głównie nieprawidłowym stylem życia i zaniedbaniem prawidłowych nawyków innych, które głównie związane są z naszym stylem życia należą: ciężka praca fizyczna i uprawianie wyczynowych sportów, które prowadzą do nadwyrężenia Twojego układu ruchowego, co po czasie niestety odbija się na Twoim leczyć zwyrodnienie stawów kolanowych i uchronić się przed operacją?Problem przede wszystkim stanowi podstępny rozwój choroby. Niby odczuwasz dyskomfort, ale nie idziesz do lekarza, bo uczucie to jest w zupełności do wytrzymania. Czujesz ograniczenie ruchomości, słyszysz strzelanie podczas ruchu kolanem, ale wydaje Ci się, że to takie nic… no i w końcu pojawia się ból. Trafiasz do lekarza i wtedy okazuje się, że zmiany w kolanach są już daleko posunięte. Co wtedy robić przy zwyrodnieniu kolana?Leczenie zależy od stopnia uszkodzenia stawu kolanowego i od jego rodzaju. Jeżeli stopień zaawansowania nie jest wielki i struktury okołostawowe ( więzadła) są w prawidłowym stanie, masz następujące opcje i zadania:1. Unormowanie wagi ciałaJeśli dotyczy Cię problem kilku kilogramów w nadmiarze, pamiętaj, że zrzucenie ok. 10 kilogramów zmniejsza nawet do 30% ryzyko wystąpienia zwyrodnienia kolan. A gdy już cierpisz na zwyrodnienie kolan, zgubienie nadwagi jest ogromnym odciążeniem. Dlatego warto zadbać o odpowiednią dietę i, wbrew pozorom, o odpowiednią dawkę aktywności fizycznej - ta nie dość, że pomoże pozbyć się kilogramów, to dodatkowo wzmocni stawy i zadba o ich odpowiednią ruchomość. Bo nie ma nic bardziej mylnego, jak stwierdzenie, że całkowity brak ruchu da naszym kolanom wytchnienie i zapewni Leczenie zachowawczeTutaj masz szeroki wachlarz możliwości – w zależności, jaki mechanizm działania na swoje kolana chcesz wykorzystać i tak:NLPZ - czyli niesteroidowe leki przeciwzapalne będą pomocne w przypadku objawów bólowych. Możemy stosować je w postaci doustnych preparatów, miejscowych żeli lub kremów, a także domięśniowych zastrzyków. Te ostatnie są dostępne wyłącznie na wspomagające regenerację chrząstki stawowej - mogą one zahamować postęp degeneracji chrząstki, ale niestety nie cofną już istniejących zmian. Tutaj możemy wymienić preparaty zawierające glukozaminę, siarczan chondroityny, czy kolagen typu II. Substancje te wchodzą w skład chrząstki chroniąc ją przed destrukcją i odpowiadają za jej prawidłowe - ta metoda polega na podawaniu kwasu hialuronowego prosto do stawu. Wpływa to na poprawę jakości i składu płynu stawowego – zwiększa to jego lepkość i elastyczność. Stawy odzyskują odpowiednie odżywienie i nawilżenie, a co za tym idzie, odpowiedni poślizg i amortyzację w czasie - daje bardzo dobre efekty przy niewielkich zmianach. Poprzez odpowiednie ćwiczenia czy fizykoterapię (czyli laser, prądy, ultradźwięki) możesz uzyskać fantastyczne efekty. Kolana odzyskują odpowiednią ruchomość, zmniejsza się w nich stan zapalny i poprawia kolana: leczenie domowe już nie pomaga. Kiedy konieczna jest operacja?Są jednak sytuacje, kiedy niestety powyższe sposoby nie pomagają i jedynym wyjściem z sytuacji jest wyłącznie zabieg zmiany w stawie kolanowym nie są rozległe wystarczy przeprowadzić artroskopię – ta głównie polega na oczyszczeniu płynu stawowego z fragmentów uszkodzonej chrząstki stawowej, które pływając sobie w niej swobodnie, zwiększają tarcie i powodują uszkodzenia mechaniczne pozostałych sposobem jest operacyjna zmiana ustawienia kości względem siebie, a dokładniej ich kątów ustawienia (tzw. osteotomia korekcyjna). Dzięki zabiegowi zmniejsza się tarcie pomiędzy kościami i dalsza degeneracja zostaje zahamowana, a ból i na koniec: alloplastyka, czyli wstawienie protezy. Podczas tego zabiegu struktury stawowe zostają zastąpione elementami metalowymi i plastikowymi - w zależności od nasilenia zmian wymieniane są fragmenty lub cały staw kolanowy. Ale ta sytuacja ma miejsce tylko w przypadku znacznego uszkodzenia struktur, kiedy ani leki, ani rehabilitacja nie dają żadnej poprawy, a pacjent cierpi z powodu ciągłego operacji nie obędzie się również w dwóch dodatkowych sytuacjach, a mianowicie w przypadku zwyrodnienia stawu kolanowego spowodowanego zerwaniem więzadeł oraz pęknięciem lub rozerwaniem łąkotki. W pierwszym przypadku przeprowadza się rekonstrukcję więzadła, w drugim natomiast artroskopowe zszycie łąkotki.
Rekonstrukcja więzadeł kolana – najczęściej występujące uszkodzenia. Najczęstszymi urazami kolana jest uszkodzenie łąkotki oraz zerwanie więzadła krzyżowego przedniego (ACL). Te problemy są często spotykane nie tylko wśród sportowców, ale również u osób, których aktywność fizyczna jest na niższym poziomie. Urazy kolana
Zdrowe zakupy Operacja wszczepienia endoprotezy stawu kolanowego (inaczej artroplastyka, aloplastyka, endoprotezoplastyka) słusznie uważana jest za istny cud współczesnej medycyny. Podobnie jak zabieg wymiany stawu biodrowego, operacja ta stanowi ostateczne wyjście dla osób, u których ból i ograniczony zakres ruchów uniemożliwiają normalne funkcjonowanie. Według badań zaprezentowanych w 2006 r. podczas Amerykańskiej Akademii Chirurgii Ortopedycznej artroplastyka kolana stała się tak powszechna i popularna, że w ciągu najbliższych 20 lat liczba wykonywanych rocznie operacji ma wzrosnąć o 673%. Co zamiast operacji Zmodyfikuj dietę i sprawdź, czy masz jakieś niewykryte alergie bądź nietolerancje pokarmowe. Obecnie poznajemy coraz więcej powiązań między kondycją jelit a stanem zapalnym w obrębie stawów. Rozważ terapię komórkami macierzystymi. Ta coraz popularniejsza metoda polega na wyodrębnieniu komórek macierzystych pacjenta i hodowaniu ich w laboratorium, aż będą gotowe do wstrzyknięcia ich do uszkodzonego kolana. Doktor Chris Centeno z przodującej w tej dziedzinie Centeno Schultz Clinic radzi, by decydować się na terapię wykorzystującą mezenchymalne komórki macierzyste, które uważa się za najlepsze, gdyż już wcześniej są one nastawione na przemianę w kości, mięśnie, ścięgna czy więzadła. Ponadto komórki takie łatwo pobiera się ze szpiku kostnego, a na dodatek potrafią bardzo szybko się rozmnażać, co czyni je idealnym narzędziem do naprawy owych tkanek. Istnieją też przesłanki wskazujące na to, że mezenchymalne komórki macierzyste chronią przed uszkodzeniami tkanek wynikłymi z toczącego się stanu zapalnego oraz są w stanie modulować odpowiedź immunologiczną organizmu10. Nie lekceważ glukozaminy i chondroityny. Glukozamina, podstawowy materiał budulcowy proteoglikanów, zbudowana jest z dużych cząsteczek obecnych w tkance chrzęstnej, które sprawiają, że jest ona elastyczna. Poprzez zatrzymywanie wody w macierzy tkanki łącznej glukozamina podtrzymuje nawilżenie stawu oraz jego giętkość. Z kolei chondroityna pomaga utrzymać płynność stawu oraz spowalnia jego zużycie, wspierając jednocześnie regenerację. Jak wykazał przegląd 54 prób na niemal 16 500 pacjentach, glukozamina i chondroityna - zarówno podawane razem, jak i osobno - zauważalnie poprawiły funkcjonalność stawu oraz znacząco rozszerzyły szparę stawową kolana, zwężoną uprzednio przez chorobę zwyrodnieniową11. Chondroityna może również redukować utratę tkanki chrzęstnej12. Wypróbuj akupunkturę jako terapię bólu. Gdy duńscy lekarze przyjrzeli się pacjentom regularnie stosującym akupunkturę, którzy mieli przejść operację ze względu na zaawansowaną chorobę zwyrodnieniową stawów, okazało się, że w większości przypadków terapia ta powtarzana raz w miesiącu zmniejszała ból nawet o 80% oraz znacząco zwiększała zakres ruchu stawu kolanowego13. Efekt ten jeszcze się wzmacnia, gdy akupunkturę łączy się z jadem pszczelim aplikowanym bezpośrednio na miejsce wkłucia igły: 4 tygodnie takiej terapii u pacjentów ze zwyrodnieniem stawu kolanowego dały lepsze rezultaty w łagodzeniu bólu niż tradycyjna akupunktura14. Przyjmuj suplementy kolagenu oraz MSM. W toku badań laboratoryjnych okazało się, że kolagen hydrolizowany przyspiesza syntezę kolagenu w tkance chrzęstnej15, natomiast trwające 12 tygodni badanie na pacjentach z chorobą zwyrodnieniową stawów wykazało, iż 3 g metylosiarczanu metanu (MSM) 2 razy dziennie pomaga zwalczać ból i zwiększać funkcjonalność stawów16. Przyjrzyj się terapii elektromagnetycznej. Generatory pulsacyjnego pola elektromagnetycznego są wyjątkowo obiecującym rozwiązaniem dla pacjentów cierpiących z powodu przewlekłego bólu. Mają postać niewielkich urządzeń, które można łatwo założyć na nogę i użytkować praktycznie bez przerwy, albo też potężnych maszyn przeznaczonych do użytku kilka razy w ciągu dnia. Oba te warianty z pewnością pomogą pacjentom ze zwyrodnieniowym zapaleniem stawów17. Pulsacyjne pole elektromagnetyczne wywołuje wyraźne zmiany fizjologiczne, których istnienie jest już rozlegle udokumentowane. Do zmian tych zaliczamy zwiększenie poziomu glikozaminoglikanów, czyli głównych składników tkanki łącznej, oraz ograniczenie stanu zapalnego18. Kolejną obiecującą metodą terapii jest stymulacja elektryczna transczaszkowa. Ma ona przynosić zmiany w budowie określonych związków chemicznych mózgu, takich jak serotonina i norepinefryna, co skutkuje zmniejszeniem chronicznego bólu. Pewne rodzaje elektrycznej stymulacji mózgu mogą eliminować skoki fal mózgowych, które nierzadko towarzyszą napadom bólu19. Podczas zabiegu chirurg usuwa uszkodzoną tkankę chrzęstną oraz niewielkie fragmenty kości tworzące staw. Następnie na ich miejsce wstawia sztuczny staw z metalu i polietylenu i mocuje go za pomocą kleju kostnego (tzw. cementu). Jeśli po operacji nie wystąpią komplikacje, pacjent spędza w szpitalu mniej więcej 5 dni, po czym przez miesiąc wraca do zdrowia w domowym zaciszu. Do normalnej aktywności powrócić może z kolei w ciągu 2-3 miesięcy. Wyniki oficjalnych badań wyraźnie wskazują, że zabieg wszczepienia sztucznego stawu kolanowego odznacza się bardzo wysoką skutecznością, albowiem aż 95% endoprotez cementowych nie przynosi komplikacji przez co najmniej 10 lat. Jak wykazał przegląd 130 badań przeprowadzony przez Indiana University School of Medicine, 89% zabiegów artroplastyki przynosi pożądane korzyści przez średni okres 4 lat, zaś większość protez funkcjonuje prawidłowo przez co najmniej 10 lat1. Jednak ten spektakularny wynik odnosi się tylko do tych protez, które się "przyjęły", nie bierze zaś pod uwagę problemów, które mogą wiązać się z operacją. Zanim zdecydujesz się na endoprotezoplastykę, zapoznaj się z następującymi czynnikami. Być może wcale jej nie potrzebujesz Możliwe, że obiecujące statystyki zachęcają lekarzy do przeprowadzania tej supernowoczesnej operacji nawet wtedy, gdy wcale nie jest ona konieczna. Jak wykazało niedawne badanie, do ok. 1/3 zabiegów wszczepienia endoprotezy u pacjentów z zapaleniem stawów w ogóle nie powinno było dojść. Po przeanalizowaniu 205 przypadków całkowitej aloplastyki stawu kolanowego badacze z amerykańskiego Virginia Commonwealth University twierdzą, że tylko 44% operacji ma uzasadnienie2. Co gorsza, w 22% przypadków potrzeba operacji uznana została przez lekarzy za "nierozstrzygniętą", natomiast w 34% wręcz za "nieadekwatną". Sugeruje to, że ponad połowa zabiegów najprawdopodobniej w ogóle nie była konieczna2. Co roku w samych Stanach Zjednoczonych wykonuje się 600 tys. operacji wszczepienia endoprotezy stawu kolanowego, więc jeśli powyższe szacunki są trafne, nawet 200 tys. zabiegów może być niepotrzebne. Poważne komplikacje zdarzają się częściej niż podają statystyki Przegląd wykonany przez badaczy na Indiana University wykazał, że aż 18% opublikowanych badań opisuje wystąpienie powikłań pooperacyjnych. Wśród nich znajdują się zakażenia powierzchniowe i głębokie miejsca operowanego, zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich oraz uszkodzenia nerwów kończyny. Operacja może nieść ryzyko zgonu Badacze z Indiany odnotowali, że w ciągu roku śmiercią kończy się 1,5% operacji, zatem spośród niemal 100 tys. pacjentów w okresie pierwszych 4 lat po operacji każdego roku zmarło 148 osób, co daje łączną liczbę 600 zgonów. O ile nie jesteś w zaawansowanym wieku, endoproteza się zużyje Badanie z Indiany pokazało również, że w niemal 1 na 25 przypadków - a więc u 375 pacjentów - zaszła konieczność powtórzenia zabiegu, tj. wymiany endoprotezy na nową. Dochodziło do tego po mniej niż 4 latach. W rzeczywistości sztuczny staw starcza na nie więcej niż 10 lat, kiedy to trzeba go usunąć i wszczepić kolejną protezę. Operacja taka jest o wiele bardziej niebezpieczna, ponieważ niesie ze sobą konieczność usunięcia większego fragmentu kości oraz powstałą poprzednio tkankę bliznowatą, co ogranicza z kolei skuteczność zabiegu. Dlatego jeżeli 60. urodziny dopiero przed Tobą, najprawdopodobniej czeka Cię jeszcze kilka "poprawek". Sztuczne stawy często się obluzowują Jak zademonstrował wykonany w Finlandii przegląd 33 badań, obluzowanie się endoprotezy to główna przyczyna przeprowadzania kolejnych operacji, a jednocześnie najczęściej występujące powikłanie. Kolejnym problemem naświetlonym w przeglądzie okazały się zaś zakażenia bakteryjne3. Jeżeli druga proteza się nie przyjmie, nie ma innych opcji. Jak donoszą badacze z Czech, "operacje ponownej implantacji po tym, gdy pierwsza endoproteza się nie przyjęła, przyniosły jak dotąd wątpliwe rezultaty"4. Musisz liczyć się z ryzykiem wielu innych powikłań Istnieje ryzyko, co prawda niewielkie, że uszkodzeniu ulegnie nerw bądź tętnica, dojdzie do trwałego urazu stopy bądź, w najgorszym przypadku, do amputacji kończyny. Komplikacje mogą oznaczać, że pacjent pozostanie w szpitalu przez dłuższy czas albo będzie musiał poddać się kolejnym zabiegom. Technologia endoprotez wciąż czeka na udoskonalenie Od lat 80. usiłowano odkryć metodę wszczepiania endoprotezy kolana w bardziej naturalny sposób, tj. za pomocą metalowych mocowań bądź siatki. Jednak te "niecementowe, porowate", sztuczne stawy wciąż nie są tak skuteczne, jak protezy mocowane klejem kostnym. W toku pewnego badania okazało się, że u 96 pacjentów po 108 zabiegach artroplastyki 1/5 operacji zakończyła się niepowodzeniem ze względu na kłopoty z piszczelowym komponentem protezy. Po 7 latach ponad połowa implantów wymagała wymiany5. Do innych powikłań zaliczamy utratę krwi (znacznie wyższą niż w przypadku protez cementowych), obluzowanie metalowych elementów oraz zwiększone ryzyko zapadania się komponentu piszczelowego, co może prowadzić do obluzowania endoprotezy6. Niektórzy naukowcy odnotowali jednak mniej utrudnień związanych ze stosowaniem najnowocześniejszej technologii przy użyciu niecementowej siatki porowatej. Siatka ta to biomateriał imitujący żywą tkankę kostną, który ma być odpowiedzią na problem obluzowywania się protez7. Jednak gdy niezależna grupa badawcza Cochrane Collaboration przeprowadziła analizę porównawczą badań nad endoprotezami cementowymi oraz niecementowymi "hybrydami", okazało się, że choć oba rodzaje protez w ciągu 2 lat ulegały poluzowaniu i przemieszczaniu się, protezom cementowym zdarzało się to częściej8. Kolano nigdy nie będzie takie jak dawniej Chociaż operacja ta może przynieść ulgę i pozwolić na normalne poruszanie się - jeśli oczywiście zakończy się powodzeniem - lekarze przyznają, że żaden sztuczny twór nie zastąpi prawdziwej, żywej tkanki chrzęstnej tworzącej staw. Sugeruje to, że pacjenci cierpiący na przewlekły ból związany z zapaleniem stawów (czy to reumatoidalnym, czy zwyrodnieniowym) powinni zdecydować się na artroplastykę dopiero wtedy, gdy zawiodą nieinwazyjne metody leczenia. Podsumowując: operacja może pomóc osobom starszym odzyskać mobilność wówczas, gdy jedyną alternatywą jest wózek inwalidzki. Pozostałym pacjentom operacji opłaca się jednak wypróbować wszystkie dostępne sposoby leczenia, aby tylko uniknąć "pójścia pod nóż", gdyż w naprawdę wielu przypadkach skuteczność operacji okazuje się porównywalna do placebo. Uzdrawiające myśli Warto zapoznać się z dorobkiem dr. Bruce’a Moseley’a, eksperta w dziedzinie ortopedii z Baylor College of Medicine w amerykańskim mieście Houston w Teksasie. Podzielił on 180 pacjentów z zaawansowanym zwyrodnieniowym zapaleniem stawu kolanowego na 3 grupy. Pierwsza z nich przeszła zabieg płukania stawu i usunięcia uszkodzonej tkanki chrzęstnej kolana poprzez umieszczenie w stawie rurki, do której naprzemiennie podaje się i odsysa wodę. U drugiej grupy staw oczyszczono chirurgicznie, zaś trzecia przeszła operację "na niby": pacjentów przygotowano do zabiegu, wprowadzono w stan znieczulenia ogólnego i przewieziono na salę operacyjną, gdzie chirurg wykonał na skórze nacięcie, lecz wcale nie operował. Pacjentom nie powiedziano, które zabiegi u nich przeprowadzono. W ciągu następnych 2 lat członkowie wszystkich 3 grup informowali o pewnym zwiększeniu mobilności stawu i zmniejszeniu bólu. W istocie pacjenci z grupy placebo zauważyli nawet lepsze rezultaty niż osoby po prawdziwych operacjach. Sam fakt, że pacjenci spodziewali się pozytywnych efektów, zainicjował w ich organizmach proces leczniczy. To nie ingerencja chirurga, tylko oczekiwanie na skuteczną operację przyniosło tak silne mentalne postanowienie uleczenia, że zaistniała realna poprawa stanu zdrowia9. Lynne McTaggart Bibliografia JAMA, 1994; 271: 1349-57 Arthritis Rheumatol, 2014; 66: 2134-43 nt Orthop, 2004; 28: 78-81 Acta Chir Orthop Traumatol Cech, 2005; 72: 6-15 J Bone Joint Surg Am, 1991; 73: 848-57 Clin Orthop Relat Res, 1991; 267: 128-36 Clin Orthop Relat Res, 2013; 471: 3543-53 Cochrane Database Syst Rev, 2012; 10: CD006193 N Engl J Med, 2002; 347: 81-8 Arthritis Rheum, 2007; 56: 1175-86; Best Pract Res Clin Rheumatol, 2008; 22: 269-84 Sci Rep, 2015; 5: 16827 Arthritis Rheumatol, 2015; 67 Suppl 10: 1-4046 (p 1243) Acta Anaesthesiol Scand, 1992; 36: 519-25 Am J Chin Med, 2001; 29: 187-99 Cell Tissue Res, 2003; 311: 393-9 Osteoarthritis Cartilage, 2006; 14: 286-94 Cochrane Database Syst Rev, 2002; 1: CD003523 Biomed Pharmacother, 2005; 59: 388-94 NeuroRehabilitation, 2000; 14: 85-94 OzNzT.czy operacja kolana jest niebezpieczna
